In essentie is lenen niets anders dan dat toekomstige inkomsten naar het heden worden gebracht, net als dat huidige inkomsten naar de toekomst worden verschoven door te sparen.

De rol van de kredietverlener is hiermee (strikt genomen) alleen de facilitator van deze tijdelijke overdracht tussen partijen.

Diverse factoren zijn van invloed op de afwikkeling van deze tijdelijke overdracht van gelden. Het eerste waar je natuurlijk op let is de hoogte van rente. Je wilt immers de laagste rente en dat is logisch. Maar het is ook verstandig om naar de voorwaarden – waaronder de gestelde zekerheden – te kijken.

Veel kredietverstrekkers willen nog wel eens stunten met rentetarieven, waardoor het zeer aantrekkelijk lijkt. Vaak zitten hier echter hele strenge voorwaarden aan vast, waardoor het dan toch niet zo aantrekkelijk is. Een krediet aangaan is veelal iets van lange duur, waardoor ook rekening gehouden moet worden met veranderende toekomstige factoren die van invloed kunnen zijn.

Belangrijk is dat de aflossingstermijn in redelijke mate overeenstemt met hetgeen waarvoor het krediet zal worden aangewend. Immers werkkapitaal financiering of de aanschaf van een vast actief in de vorm van bijvoorbeeld een machine zijn verschillend van aard.

De bedoeling is het dat sprake is van een tijdelijke overdracht, waardoor het geleende geld op enig moment terug betaald dient te worden. Hiervoor moeten wel voldoende gelden kunnen worden vrijgemaakt. De beoordeling hiervan zal tot uitdrukking komen in een liquiditeitsbegroting.

De opzet van een dergelijke begroting vinden de meeste ondernemers veelal lastig te maken vanwege de noodzakelijke onderbouwingen alsook de vereiste toelichtingen. Voorbeelden zijn overal op het internet te vinden onder andere op de site van de Kamer van Koophandel. Evenwel zijn veelal maar beperkt toepasbaar als je niet weet wat de wensen van de kredietverstrekkers zijn. Het lukraak uitwerken van een dergelijk voorbeeld zonder de noodzakelijke aanwijzingen is dan een vrij zinloze tijdsbesteding.

Een liquiditeitsbegroting heeft pas zin als de gebruikte format en inhoud een goede weergave is van de onderneming. Hierbij zul je ook rekening moeten houden met verschillende omzetgroepen en/of product-markt combinaties, waarbij voldoende aandacht is besteed aan de onderbouwing van de kostprijs per groep/combinatie. Bovendien is belangrijk op welke wijze de verwachte exploitatie is onderbouwd en tot stand gekomen (plannen of extrapolatie), rekening houdend met seizoen patronen. De kwaliteit van dergelijke begrotingen (en hiermee het gestelde vertrouwen in de mogelijke realisatie ervan) zal in belangrijke mate afhankelijk zijn van ervaringen uit het verleden. Evenwel bieden eerdere realisaties nog geen zekerheid. Immers: iedere begroting draagt in enige mate het element van schattingen met zich mee, waarbij de realisatie in de toekomst zich niet op de verwachte wijze behoeft voor te doen en materiele of wezenlijke verschillen in uitkomst met zich mee kan brengen. De zekerheden én de ondernemers zijn in essentie allereerst het belangrijkste voor de kredietverlening, naast een goede adviseur, natuurlijk.